«Τα παιδιά χορεύουν πριν μάθουν ότι υπάρχουν πράγματα που δεν είναι μουσική!»
William Stafford
Από την βρεφική ηλικία μπορούν τα παιδιά να αναπτύξουν κινητικές δραστηριότητες αλλά συμμετοχή σε παιγνιώδη μορφή άσκησης μπορούν μόνο από την ηλικία των 3-4 ετών.
H μουσικοκινητική αγωγή είναι μία μέθοδος, η οποία βοηθά τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας να αντιληφθούν έννοιες, όπως χρόνος, χώρος, ταχύτητα, ένταση, ρυθμός, μέσα από ασκήσεις με μορφή παιχνιδιού, πάντα με τη συνοδεία μουσικής και χορού.
Επίσης, μπορούν μέσα από μουσικά παιχνίδια -με τη συνοδεία του χορού πάντα- να ανακαλύπτουν το σώμα τους και τις δυνατότητές τους και να αυτοσχεδιάζουν. Με αυτόν τον τρόπο, μαθαίνουν τις βασικές αρχές του κλασσικού μπαλέτου.
Η μουσική που παράγεται στα μαθήματα αυτά είναι αυθόρμητη, αυτοσχέδια, και είναι μέσα στα πλαίσια του δημιουργικού παιχνιδιού. Οι μαθητές παίζουν διάφορα μουσικά όργανα (φλάουτο, ξυλόφωνα, τρίγωνα, σείστρα, τύμπανο, gong, bongo, κ.ά.) τραγουδούν, χτυπούν τα χέρια τους, τα πόδια τους, χορεύουν, τόσο μόνοι τους όσο και σε ομάδες... Βασικό στοιχείο κάθε φορά είναι οι απλές παραλλαγές πάνω σε ρυθμικά μοτίβα, καθώς επίσης και οι απλές βασικές χορευτικές κινήσεις που εναρμονίζονται με την μουσική και το τραγούδι.
Πάντα με την κατάλληλη μουσική, και την αντίστοιχη κίνηση, τα παιδιά όχι μόνο αναπτύσσονται συναισθηματικά, νοητικά και κινητικά, αλλά μαθαίνουν να συνεργάζονται, να μοιράζονται και να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Υπάρχουν πολλά συστήματα μουσικoκινητικής αγωγής, όπως Montessori, Dalcroze, Orff, R.A.D., I.S.T.D, κ.ά.
