ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ..
Ο Σύγχρονος Χορός ή απλά Σύγχρονο (contemporary dance) παρουσιάστηκε στο χορευτικό στερέωμα στην Αμερική στα τέλη του 1920 ως μία μορφή αντίδρασης στις αυστηρές δομές του μπαλέτου.
Βασιζόμενο, όμως, στην αυστηρή και απόλυτη τεχνική του μπαλέτου, την οποία αντιμάχεται, προχωράει πιο πέρα και ακόμη εξελίσσεται, απελευθερώνοντας όχι μόνο την κίνηση, αλλά και τον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων. Εισάγει νέους τρόπους σκέψης με πολύ πιο ελεύθερη λογική. Δικαίως, λοιπόν, θεωρείται ο χορός της απόλυτης έκφρασης και απελευθέρωσης.
Η γυναίκα που έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου χορού θεωρείται από πολλούς ότι ήταν η Isadora Duncan. Η Duncan απέρριψε τους κανόνες που επέβαλλε το μπαλέτο, θεωρώντας ότι αντιτίθεται σ την ανθρώπινη φύση. Έχοντας αρκετούς υποστηρικτές, ίδρυσε την δική της σχολή χορού, στην οποία δίδασκε η ίδια, ενθαρρύνοντας τους μαθητές της να χρησιμοποιούν τον χορό ως μέσο έκφρασης και ελευθερίας.
Όταν το μπαλέτο του 19ου αιώνα άρχισε να χάνει την προηγούμενη λάμψη του, πολλές χορεύτριες ακολούθησαν τα βήματα της Isadora Duncan, υιοθετώντας το σύγχρονο χορό. Μερικές από τις πιο σημαντικές χορεύτριες που επηρέασαν την εξέλιξη του σύγχρονου χορού, ήταν η Helen Tamiris, και η Martha Graham.
Η Helen Tamiris υπήρξε χορεύτρια του Metropolitan Opera Ballet, αλλά στράφηκε στο σύγχρονο όταν γνώρισε την μέθοδο της Duncan.
Η Martha Graham δημιούργησε τη δική της γλώσσα σώματος για να εκφράσει το πάθος, την οργή και την ανθρώπινη ευτυχία. Στήριξε το χορό της στις φυσικές κινήσεις του σώματος, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη σύσπαση και τη χαλάρωση των μυών, με αποτέλεσμα οι κινήσεις της να είναι κοφτές και δυναμικές.
Από το 1980 και μετά, ο σύγχρονος χορός δέχθηκε επιρροές και από την κουλτούρα της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης και εξελίχθηκε σε θεατρικό στιλ που επηρέασε και άλλα είδη χορού, όπως το ίδιο το μπαλέτο και τους ballroom χορούς.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Βασικά χαρακτηριστικά του χορού είναι η ελευθερία και η έντονη εκφραστικότητα που χαρακτηρίζει τις κινήσεις των χορευτών. Κάθε χορευτής σχεδιάζει ο ίδιος τις χορογραφίες του και συχνά επινοεί βήματα τα οποία χρησιμοποιεί στις ρουτίνες του.
Ένα εξίσου σημαντικό χαρακτηριστικό του μοντέρνου, που τον διαφοροποιεί από το μπαλέτο, είναι η σκόπιμη χρήση της βαρύτητας. Σε αντίθεση με τους χορευτές του μπαλέτου που προσπαθούν να φαίνονται διαρκώς άνετοι και ελαφριοί πάνω στις μύτες των ποδιών τους, οι χορευτές του σύγχρονου χρησιμοποιούν το βάρος του σώματός τους για να ενισχύσουν τις κινήσεις τους, και οι χορογραφίες τους συχνά περιλαμβάνουν «πτώσεις» στο έδαφος και φιγούρες στο πάτωμα, αλλά και πολλά πηδήματα στον αέρα.
Επίσης, δουλεύει πολύ το σώμα σε σχέση με το δάπεδο και απελευθερώνει τελείως την λεκάνη. Δεν ανήκει στην κατηγορία των εύκολων χορών, γι’ αυτό καλό είναι να έχει κανείς βασικές γνώσεις μπαλέτου. Αν όχι, καλό να ξεκινάει κανείς με pilates ή stretching για ενδυνάμωση του κορμού προς αποφυγή τραυματισμών.